Begin van mijn 2e boek
Een
vijftal muziekanten van midden 20 stonden klaar om te gaan spelen. De
band bestond uit: Rob op de basgitaar, Tuab, een jongen die over was
komen waaien uit Ghana op de percussie, Sjuk op de drums, Jones op de
gitaar en Henk op de toetsen. Een van de jongens, Rob, was jarig, hij
was net 26 geworden. Iedereen gaf hem een aardigheidje: Een flesje
Joop aftershave, een liter fles Spaans bier enz. Henk zei: ‘Ik heb
een speciaal cadeau voor je. Maar daar hoort wel een kleine
toelichting bij: Ik liep gister over straat toen ik een kleuter op
een skelter zag. Normaliter zou ik er geen aandacht aan besteden,
maar dit was geen gewone skelter. Een bepaald onderdeel van de
skelter trok mijn aandacht. Dus ik zei: HALT!!! De kleuter stopte en
vroeg: ‘Wat mot je ouwe?’ Ik vertelde hem dat ik geïnteresseerd
was in een bepaald onderdeel van zijn skelter waarop hij zei:’Dat
gaat je wel wat kosten.’
Ik
antwoordde en vroeg:’Wat moet je dan hebben?’
Hij
grijnsde en zei:’
Een fles graanjenever.’Ik vroeg hem of hij niet een beetje te jong
was voor jenever toen hij zei:’Ik ben al 11 jaar oud en ik zuip al
jaren graanjenever.’Waarop ik hem vroeg of hij die zelf niet kon
halen, toen hij zei:’Sinds een paar jaar niet meer, ik moet
voortaan overal mijn I.D. laten zien.’
Ik
zei:’Zeg dan dat je het zelfde syndroom hebt als Bart de Graaf.’
’Dat
heb ik al geprobeerd maar daar trapte ze niet in. Dus haal voor mij
een fles graanjenever en je krijgt dat bepaalde onderdeel van mijn
skelter.’ Dus ik naar de slijterij voor een grote fles graanjenever
en weer terug naar dat mannetje en we maakten de ruil: Ik dat
bepaalde onderdeel van die fucking skelter en hij zijn verrekte fles
gráánjenever. Ik naar huis, de schuur in en aan de slag met de
hamer, de bijtel en het lasapparaat. Henk haalde van achter zijn rug
een asbak in de vorm van een klein wiel tevoorschijn dat makkelijk
het wiel van een skelter had kunnen zijn en zei:’Gefeliciteerd
kerel.´ Rob bedankte hem en vond zijn toelichting wel grappig,
aangezien hij de wielasbak nog geen twee weken daarvoor in de
etalage van de Xenos had zien liggen voor drie euro vijftig.
Die
avond speelde de band een mixje van hun eigen werk als dat van
Yamiroquai en James Brown. Een geslaagde sessie die werd afgesloten
met een daverend applaus. Na het optreden werd er getoost op Robs
verjaardag. Jones bleef maar praten over de muziek. ‘Dit had beter
gekund, dat had beter gekund. We moeten meer aandacht besteden aan
dit en dat’, enz. Sjuk zei tegen Jones:’Kerel!!! De muziek is er
morgen ook nog, deze avond niet meer.’En duwde Jones een half
literglas Bier in zijn klauwen.
