De vrienden Ron, Ton en John zaten in de geld problemen. Ze hadden bij een of ander figuur flink wat geld geleend omdat ze in de waan hadden geleefd het geld minstens te kunnen verdubbelen bij de paardenrace. Een watervast plan dachten ze. Dit doordat ze zo naïef waren geweest het advies van een zogenaamde expert in de paardenrace. op te volgen over bepaalde paarden die moesten gaan winnen. Helaas bleek dat de informatie niet deugde en verloren ze al het geld in een fractie van een seconde
. Zwaar klote, maar wat nog erger was, ze moesten het louche figuur waar ze het geld van geleend hadden natuurlijk terugbetalen.
Na wat ondoordacht denkwerk als resultaat van flink wat alcohol hadden ze een manier gevonden om dit op te lossen. Hun plan was eigenlijk zwaar gestoord, maar goed, dit was het enige plan dat ze zo 1,2,3, konden bedenken. Ze bevonden zich om de hoek van een supermarkt waar zij het ridicule plan wat ze hadden bekokstoofd. zouden uitvoeren.
'Oké,' zei Ron tegen zijn maten, 'We kunnen nu niet meer terug, dat beseffen jullie toch ook wel?''
ja ,'antwoordde John en Ton, '
Vervolgens vroeg Ron :'Zijn jullie er klaar voor?
'Oh jawel.” antwoorde Ton.
Ik ook wel ,' zei John,' Maar ik ben wel zo zenuwachtig als iets man.'
'Rustig aan mijn beste John, kalmte kan je redden. Zeg stormen we gewoon naar
binnen of tellen we af van 3 naar 1?'
'Kweetnie,'reageerde John,', Ik, euh ik, oh shit!!!'
Óh shit? Wat oh shit kerel?'
'Nou ik euh, heb in mijn broek gezeken.'
'Ah néé, kom op man John, dat meen je niet? We moeten wel als professionals te werk gaan anders lukt dit nooit .' zei Ron geagiteerd
'Ja maar het is maar een klein beetje hoor, ik heb niet heel mijn broek
vol zitten.'. Beduusd stond hij om zich heen te koekeloeren en werd door de grote natte plek in zijn broek logischerwijs getroffen door een overweldigd gevoel van schaamte
'Oké oké vergeet het gewoon, vergeet het,' zei Ron die door deze overbodige informatie weer even werd herinnerd aan het feit dat hij tot zijn twaalfde levensjaar in bed had geplast. .Hij schudde vluchtig zijn hoofd heen en weer om zich van deze vernederende gedachte te bevrijden. Eenmaal weer helder deelde hij zijn vrienden mee ' Als ik ja zeg gaan we naar binnen, afgesproken?'
'Is goed.' antwoorden zijn twee vrienden. Het was stil en Ton en John wachtten op het startsein van Ron die hier in deze onderneming zeg maar de leiding had.
Hij zei: 'Muts op,' waarna het drietal de bivakmutsen opzetten die ze hadden mee genomen. Ze hadden de mutsen gekocht bij de lokale legerdumpzaak. Ze hadden ook net zo goed een panty over hun hoofd heen kunnen trekken maar ze vonden de bivakmutsen toch net iets meer stijlvol. Ron, aarzelde even. Hij deed wel net alsof hij stoer en onverschrokken was , maar hij had wel degelijk stevige gevoelens van spanning en angst. Hij drukte deze gevoelens weg en riep vervolgens oppeppend “JAH”.
Voorzien van mutsen trokken ze hun pistolen en stapten gewapend de supermarkt binnen. Ze hadden de wapens op zeer dubieuze, maar niet noemenswaardige wijze verkregen, dus uitleg was eigenlijk overbodig. Het was op dit tijdstip behoorlijk druk in de winkel. Het personeel van deze winkel noemde dit tijdstip altijd "spitsuur".
Ron schreeuwde met een zware stem:' Dit is een overval. ' Hij wachtte af tot de schrik er bij de klanten en het personeel goed in zou zitten Maar tot zijn verbazing kwam er geen respons op deze dreigende taal.
De vrienden keken elkaar raar aan en haalden hun schouders op. Gedreven door een lichte vorm van irritatie riep Ron nogmaals:' Dit is een overval.' Maar het leverde wederom niets op, de klanten gingen rustig verder met winkelen en het personeel merkte de jongens niet eens op. Ron besloot ten einde raad om het plan nog een laatste kans te geven .Maar als dit weer niets opleverde zou hij het opgeven en gewoon naar huis toe lopen verdomme.
Hij keek om zich heen en daar stond de kruimeldief dan , met een getrokken pistool nota bene . Om er zeker van te zijn dat het deze keer wel zou lukken, moest hij dan toch op een net iets andere manier te werk gaan in tegenstelling tot de mislukte, voorgaande pogingen. De adrenaline stroomde door zijn lichaam, het was nu of nooit, met andere woorden: “moment suprême”. Hij richtte het wapen boven zijn hoofd en vuurde het af. Het schot dat Ron had afgevuurd ging gepaard aan zo'n oorverdovend kabaal dat het niet onopgemerkt aan de mensen voorbij kon gaan en waardoor hij zelf ontiegelijk last van zijn oren had gekregen. Maar, het resultaat mocht er wezen. Het was namelijk plotsklaps nogal chaotisch, en niet zo'n beetje ook..
Ron keek om zich heen en aanschouwde het bizarre spektakel. Dit was meer naar zijn zin, en hij dacht bij zichzelf.: ' Drie keer is scheepsrecht, Bingo!!!!!!!. De paniek sloeg toe bij zowel het personeel als bij de klanten.
De drie crimineeltjes keken goedkeurend naar de wanorde die er heerste en begonnen haastig met dat waarvoor ze gekomen waren: Het leegroven van de kassa's. Ze hadden twee rugzakken mee genomen die naar hun mening een noodzaak waren voor het slagen van deze actie.
De rugzakken die ze bij hadden waren van Ron zijn moeder geweest. De robuuste rugzakken waren eigenlijk bedoeld om mee te gaan backpacken in Australië. Het waren behoorlijk grote , en zekers stevige rugzakken maar ze waren nooit gebruikt om daadwerkelijk te gaan backpacken. Dat was een droom geweest die Ron zijn moeder had gekoesterd tijdens haar slopende strijd tegen kanker. . Op momenten dat het haar allemaal effe iets teveel werd kon ze ontsnappen aan de realiteit. Ze dagdroomde dan over backpacken in Australië en dacht even niet aan de slopende ziekte waar ze aan leed. Australië had ze nooit gehaald. Na een lijdensweg van jaren waarin ze had gevochten als een ware krijger was ze .gestorven.
Ron, Ton en John waren druk bezig. Het was nog maar de vraag of er voldoende geld in de kassaladen zou zitten. Ze hoopten natuurlijk op een grote buit, en daarom ook dat ze een tijdstip hadden uitgezocht waarop de meeste mensen boodschappen deden om hun plan tot uitvoering te brengen. Ze gingen van kassa naar kassa om al het briefgeld uit de laden te pakken, het losgeld lieten ze liggen, dat was toch maar onhandig om mee te nemen. Door de spanning flink opgefokt pleegden de jongens hun "perfecte misdaad". Ton keek om zich heen en schrok zich plots lam, want tussen de klanten die aanwezig waren in de supermarkt zat een bekende, zijn tante. Gelukkig voor de jongen herkende ze hem met de muts op niet, maar hij voelde zich er wel onaangenaam bij.
Ze waren bijna klaar en na de laatste kassa te hebben geleegd renden ze naar buiten. . Maar helemaal geslaagd waren ze nog niet. In de verte waren namelijk sirenes hoorbaar die steeds dichterbij kwamen, de popo was dus in aantocht.
Het drietal deed hun mutsen af en trokken hun jassen uit om deze binnenstebuiten te keren en ze weer aan te trekken.. Door de jassen binnenstebuiten te dragen dachten ze dat ze niet herkent zouden worden. En om niet op te vallen liepen ze alsof er niets aan de hand was kalmpjes de hoek om waarmee ze de politie te snel af waren. Conclusie? . Missie geslaagd!!!!!
