zomaar iets


Ron en zijn maat John zaten in de geld problemen. Na wat ondoordacht
denkwerk hadden ze een manier gevonden om dit op te lossen. Hun plan
was eigenlijk zwaar gestoord, maar goed, dit was het enige plan dat
ze zo 1,2,3, konden bedenken. Ze bevonden zich om de hoek van een
supermarkt waar zij het ridicule plan wat ze hadden bekokstoofd.
zouden uitvoeren. 'Oké,' zei Ron. 'We kunnen nu niet meer terug,
dat besef je toch ook wel?'
'

Ja ja ,'antwoordde John, '

Ron vroeg zijn vriend:'Ben je er klaar voor?

'Oh jawel. Maar ik ben wel zo zenuwachtig als iets man.'

'Rustig aan mijn beste John, kalmte kan je redden. Zeg stormen we gewoon naar binnen of tellen we af van 3 naar 1?'

'Kweetnie, ik, euh ik, oh shit!!!'

Óh shit? Wat oh shit kerel?'

'Nou ik euh, heb in mijn broek gezeken.'

'Ah néé, kom op man, dat meen je niet?'

'Ja maar het is maar een klein beetje hoor, ik heb niet heel mijn broek vol zitten,'

'Oké oké vergeet het gewoon, vergeet het. Als ik ja zeg gaan we naar binnen, afgesproken?'

'Is goed.' antwoorde John

'Ron zei: 'Muts op,' waarna het tweetal de bivakmutsen opzetten die ze hadden mee genomen. Ron aarzelde even en riep vervolgens oppeppend “JAH”. voorzien van mutsen en getrokken pistolen stapten ze de supermarkt binnen. Met een zware stem schreeuwde Ron. :'Dit is een overval. ' Er kwam geen respons op deze dreigende taal waarop de vrienden elkaar raar aankeken en hun schouders ophaalde. Gedreven door een lichte vorm van irritatie riep hij nogmaals:'Dit is een overval.' Maar het leverde wederom niets op, de klanten gingen rustig verder met winkelen en het personeel merkte de twee jongens niet eens op Hij besloot ten einde raad om het plan nog een laatste kans te geven .Maar als dit weer tevergeefs was zou hij het opgeven en gewoon naar huis toe lopen verdomme . Om er zeker van te zijn dat deze poging zou slagen zou hij dan wel op een net iets andere manier te werk moeten gaan. , Hij keek om zich heen en .daar stond de kruimeldief dan , met een getrokken pistool nota bene. Het was nu of nooit dat besefte hij ook wel, en in de hoop dat deze actie wel tot slagen zou leiden richtte hij het wapen boven zijn hoofd en vuurde het af. Het schot dat Ron had afgevuurd ging gepaard aan een oorverdovend kabaal dat niet onopgemerkt aan de mensen voorbij kon gaan. Het was plotsklaps nogal chaotisch, om het even lekker subtiel uit te drukken. Ron keek om zich heen en aanschouwde het bizarre spektakel. . Dit was meer naar zijn zin, en hij dacht bij zichzelf...Bingo!!!!!!! De paniek sloeg toe bij zowel al het personeel als bij de klanten die hier op dit tijdstip aanwezig waren. Een tijdstip dat het personeel het “spitsuur” noemden.. De twee criminelen keken goedkeurend naar de wanorde en begonnen met haast aan dat waarvoor ze gekomen waren. Ze hadden twee rugzakken mee genomen die naar hun mening een noodzaak waren voor deze actie.. Deze rugzakken waren van Ron zijn moeder geweest en waren eigenlijk bedoeld om mee te gaan backpacken in Australië. Het waren behoorlijk grote , en zekers stevige rugzakken maar ze waren nooit gebruikt om daadwerkelijk te gaan backpacken. Dat was een droom geweest die Ron zijn moeder had gekoesterd tijdens haar slopende strijd tegen kanker. . Op momenten dat het haar allemaal effe iets teveel werd kon ze ontsnappen aan de realiteit. Ze dagdroomde dan over backpacken in Australië en dacht even niet aan de slopende, ziekte waar ze aan leed. Australië had ze nooit gehaald. Na een leidings- weg van jaren waarin ze had gevochten als een ware krijger was ze gestorven. Ron en John waren druk bezig. Ze gingen van kassa naar kassa om al het briefgeld uit de laden te pakken, het losgeld lieten ze liggen, dat was toch maar onhandig om mee te nemen, De jongens , die door spanning opgefokt hun “perfecte misdaad” pleegden waren bijna klaar, ze haalde de laatste kassa leeg waarna ze naar buiten renden . Maar helemaal geslaagd waren ze nog niet. In de verte waren de sirenes van een politiewagen te horen. Het geluid kwam steeds dichterbij maar het tweetal deden hun mutsen af en trokken hun jassen uit om deze binnenstebuiten te keren en ze weer aan te trekken.. Door de jassen binnenstebuiten te dragen zouden de jongens niet herkent worden. En om niet op te vallen liepen ze alsof er niets aan de hand was kalmpjes de hoek om waarmee ze de politie te snel af waren. Conclusie? . Missie voltooid.


Twitter Facebook LinkedIn Volgen



de trein naar.....

Intro van "Voor ik de pij uitga..."

voorwoord "collect" (2010 )

beetje herziende versie "zomaar iets"

zomaar effe een fotootje